การแปรการใช้คำกริยาภาษาตากใบ (เจ๊ะเห) ตามระดับอายุของผู้ใช้ภาษาในตำบลเจ๊ะเห อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์ลักษณะการแปรการใช้คำกริยาภาษาตากใบ (เจ๊ะเห) ตามระดับอายุของผู้ใช้ภาษา และ 2) วิเคราะห์แนวโน้มการใช้คำกริยาภาษาตากใบ (เจ๊ะเห) ตามระดับอายุของผู้ใช้ภาษา ประชากรในการวิจัยได้แก่ผู้ใช้ภาษาตากใบ (เจ๊ะเห) เป็นภาษาแม่ ในหมู่บ้านเจ๊ะเห ตำบลเจ๊ะเห อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส กลุ่มตัวอย่างได้มาโดยการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง แบ่งเป็นสามระดับอายุ ระดับอายุละ 10 คน รวมเป็น 30 คน ได้แก่ ระดับช่วงอายุที่ 1 กลุ่มวัยผู้สูงอายุ 60 ปีขึ้นไป ระดับอายุที่ 2 กลุ่มวัยผู้ใหญ่ 35-50 ปี และระดับอายุที่ 3 กลุ่มวัยเด็ก 10-25 ปี โดยใช้หมวดคำกริยา จำนวน 100 หน่วย อรรถเป็นเครื่องมือในการรวบรวมข้อมูล ผลการวิจัย พบว่า 1) ลักษณะการแปรการใช้คำกริยาภาษาตากใบ (เจ๊ะเห) ตามระดับอายุของผู้ใช้ภาษา มี 5 ลักษณะ ดังนี้ หน่วยอรรถที่กลุ่มตัวอย่างทั้งสามระดับอายุใช้เหมือนกัน ซึ่งศัพท์ที่ใช้เป็นคำศัพท์เก่าทั้งหมด พบจำนวน 11 หน่วยอรรถ, หน่วยอรรถที่กลุ่มตัวอย่างระดับอายุที่ 1 กลุ่มวัยผู้สูงอายุ และระดับอายุที่ 2 กลุ่มวัยผู้ใหญ่ ใช้ศัพท์เก่าเหมือนกัน พบจำนวน 44 หน่วยอรรถ,หน่วยอรรถที่กลุ่มตัวอย่างระดับอายุที่ 2 กลุ่มวัยผู้ใหญ่ และระดับอายุที่ 3 กลุ่มวัยเด็ก ใช้ศัพท์เก่าและศัพท์ใหม่เหมือนกัน จำนวน 38 หน่วยอรรถ, หน่วยอรรถที่กลุ่มตัวอย่างทั้งสามระดับอายุใช้ศัพท์แตกต่างกัน พบจำนวน 5 หน่วยอรรถ, หน่วยอรรถที่กลุ่มตัวอย่างระดับอายุที่ 2 กลุ่มวัยผู้ใหญ่ และระดับช่วงอายุที่ 3 กลุ่มวัยเด็ก ใช้ศัพท์ใหม่เหมือนกัน พบจำนวน 3 หน่วยอรรถ 2) แนวโน้มการใช้คำกริยาภาษาตากใบ (เจ๊ะเห) ตามระดับอายุของผู้ใช้ภาษาคือ มีศัพท์ที่มีแนวโน้มที่จะไม่เปลี่ยนแปลง เพราะกลุ่มตัวอย่างทั้งสามระดับอายุยังคงใช้ศัพท์เก่าเหมือนกัน, มีศัพท์ที่มีแนวโน้มจะเปลี่ยนแปลงไปในอนาคต เพราะปัจจุบันผู้บอกภาษาระดับอายุที่ 2 กลุ่มวัยผู้ใหญ่ และระดับอายุที่ 3 กลุ่มวัยเด็ก มีการนำศัพท์ใหม่มาใช้ร่วมหรือใช้แทนศัพท์เก่า, มีศัพท์ที่มีการเปลี่ยนแปลงไปแล้ว เพราะปัจจุบันกลุ่มตัวอย่างระดับอายุที่ 2 กลุ่มวัยผู้ใหญ่ และระดับอายุที่ 3 กลุ่มวัยเด็ก ได้นำศัพท์ใหม่มาใช้แทนศัพท์เก่า