การวิเคราะห์โมเดลเครือข่ายกลุ่มผู้นำที่สัมพันธ์กับการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาชุมชนตัวอย่างเขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาลักษณะภาวะผู้นำของคณะกรรมการผู้นำในชุมชนที่ก่อให้เกิดการพัฒนาชุมชน 2) เพื่อศึกษาวิเคราะห์โมเดลองค์ประกอบเชิงสำรวจในด้านภาวะผู้นำของคณะกรรมการผู้นำในชุมชนจากสมาชิกในชุมชนที่ก่อให้เกิดการพัฒนาชุมชนได้อย่างยั่งยืน 3) เพื่อพัฒนาและเสริมสร้างภาวะผู้นำให้แก่คณะกรรมการชุมชน กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา ได้แก่ ประชาชนที่อยู่ในชุมชนเขตธนบุรี จำนวน 302 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ผลการวิจัยพบว่า การวิเคราะห์ความคิดเห็นด้านภาวะผู้นำของคณะกรรมการผู้นำในชุมชน โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก (3.82) เมื่อวิเคราะห์ค่าเฉลี่ยความคิดเห็นด้านภาวะผู้นำของคณะกรรมการผู้นำในชุมชนรายข้อ พบว่า ข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ มีความเป็นมิตร มีน้ำใจกับคนในชุมชน มีความเป็นกันเอง สามารถเข้าพบได้ง่าย ค่าเฉลี่ย 4.18 รองลงมาคือ มีความมุ่งมั่นหรือความเต็มใจในการทำงาน ค่าเฉลี่ย 4.11 อุทิศตนเพื่อการทำงานในชุมชน ค่าเฉลี่ย 4.09 และมีความเป็นผู้นำสูง ค่าเฉลี่ย 4.08 ตามลำดับ ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจด้านภาวะผู้นำ ประกอบด้วย 3 ด้าน โดยมีจำนวน ตัวแปรทั้งสิ้น 39 ตัวแปร คือ ด้านภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง จำนวน 22 ตัวแปร พบว่า ตัวแปรที่สามารถอธิบายด้านภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงสูงสุด ได้แก่ มีความเป็นมิตร มีน้ำใจกับคนในชุมชน มีความเป็นกันเอง สามารถเข้าพบได้ง่าย และอุทิศตนเพื่อการทำงานในชุมชน ด้านภาวะผู้นำเชิงแลกเปลี่ยน จำนวน 11 ตัวแปร พบว่า ตัวแปรที่สามารถอธิบายด้านภาวะผู้นำเชิงแลกเปลี่ยนสูงสุด ได้แก่ มีการให้รางวัลกับคนในชุมชนที่ช่วยชุมชนทำงาน ด้านภาวะผู้นำตามสถานการณ์ จำนวน 6 ตัวแปร พบว่า ตัวแปรที่สามารถอธิบายด้านภาวะผู้นำตามสถานการณ์สูงสุด ได้แก่ นำวิธีการทำงานที่ดีของชุมชนอื่นมาพัฒนาคนในชุมชน