การสืบทอดวัฒนธรรมดนตรีพิณเพียตในประเทศกัมพูชา

Abstract

วงพิณเพียต เป็นวงดนตรีประเภทหนึ่งของกัมพูชาที่มีความสำคัญตั้งแต่ยุคอาณาจักรพระนคร เดิมทีวงพิณเพียตเป็นของราชสำนักหรือตระกูลชนชั้นสูง ต่อมาขยายออกไปสู่ประชาชนทั่วไป ปัจจุบันได้รับความนิยมน้อยลงมีหน้าที่เพียงประกอบการสักการะบูชาสำหรับนำใช้ในความเชื่อทางศาสนา และประกอบการแสดง โขน ละคร การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีความมุ่งหมายดังนี้ 1) เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาและบทบาทของวงดนตรีพิณเพียตในประเทศกัมพูชา 2) เพื่อศึกษาการสืบทอดวัฒนธรรมดนตรีพิณเพียตในประเทศกัมพูชา 3) เพื่อศึกษาแนวทางการอนุรักษ์ดนตรีพิณเพียตในประเทศกัมพูชา 4)เพื่อศึกษาแนวทางการอนุรักษ์ ฟื้นฟูดนตรีพิณเพียตในประเทศกัมพูชา 5) เพื่อศึกษาแนวทาง การพัฒนาดนตรีพิณเพียตในประเทศกัมพูชา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสำรวจเบื้องต้น แบบสัมภาษณ์แบบสังเกต ทำการรวบรวมข้อมูลเอกสาร ข้อมูลภาคสนามได้จาก การสำรวจเบื้องต้น การสัมภาษณ์ การสังเกต จากผู้รู้ ในเขตพื้นที่กรุงพนมเปญ จังหวัดพระตะบอง และจังหวัดเสียมเรียบ ประเทศกัมพูชา ผลการวิจัยปรากฏดังนี้ 1) ประวัติความเป็นมาและบทบาทของวงดนตรีพิณเพียตในประเทศกัมพูชานั้น ได้พบหลักฐานตามโบราณสถาน วัดโบราณต่างๆ หลายแห่ง คือรูปเครื่องดนตรี ได้แก่ เครื่องตี และ เครื่องสายประเภทต่างๆ 2) การสืบทอดวัฒนธรรมดนตรีพิณเพียตในประเทศกัมพูชา แบ่งได้ 3 ประเด็นคือ (1) หน่วยงานที่สืบทอด (2) ปัจจัยในการสืบทอด (3) กระบวนการสืบทอด 3) แนวทางการอนุรักษ์ ฟื้นฟูและการพัฒนาดนตรีพิณเพียตในประเทศกัมพูชา สามารถทำได้โดย จัดทำพิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรี และจัดกิจกรรมสนับสนุน ส่งเสริมคุณค่าทางขนบธรรมเนียม ปลูกฝังจิตสำนึก ยกย่องและให้เกียรติแก่บุคลากรทางวัฒนธรรม พัฒนาวัฒนธรรมดนตรีพิณเพียต เชิงบูรณาการ ทุกด้าน ให้ผสานสอดคล้องและเหมาะสมกับยุคสมัย