นักเผยแผ่ศาสนาคริสต์นิกายโปรเตสแตนท์กับบทบาทในการขัดเกลาทางสังคม

Abstract

การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1)ระดับของบทบาทของมิชชันนารีในการขัดเกลาทางสังคม 2)ความสัมพันธ์ของตัวแปรกับบทบาทของมิชชันนารีในการขัดเกลาทางสังคม ประกอบด้วย การเสริมสร้างระเบียบวินัย การสร้างเสริมความมุ่งหมายในชีวิต การสร้างเสริมความเข้าในในหน้าที่และการสร้างเสริมชีวิตและ 3)แนวทางของการพัฒนาบทบาทของมิชชันนารีต่อการขัดเกลาทางสังคม การเก็บรวบรวมข้อมูลอาศัยข้อมูล 2 ลักษณะ คือ ข้อมูลเชิงปริมาณ เก็บจากประชากรที่เป็นมิชชันนารีที่สังกัดสภาคริสตจักรแห่งประเทไทย จำนวน 110 คน โดยใช้แบบสอบถาม และข้อมูลเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกจากผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 5 คน การวิเคราะห์ข้อมูลจากข้อมูลเชิงปริมาณ ใช้สถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานและข้อมูลเชิงคุณภาพใช้กระบวนการวิเคราะห์เนื้อหาโดยการตีความข้อมูล การเปรียบเทียบข้อมูล การสังเคราะห์ข้อมูลและการสร้างข้อสรุป ผลการวิจัยพบว่านักเผยแผ่ศาสนาคริสต์มีภาวะผู้นำอยู่ในระดับมาก และบทบาทในการขัดเกลาทางสังคมนั้นอยู่ในระดับมากเช่นกัน และยังพบว่าวุฒิการศึกษา สาขาที่ศึกษา และภาวะผู้นำ มีความสัมพันธ์กันบทบาทในการขัดเกลาทางสังคม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนเพศ อายุ ประสบการณ์การทำงานไม่มีความสัมพันธ์กับบทบาทในการขัดเกลาทางสังคมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพ พบว่า นักเผยแผ่ศาสนาคริสต์นิกายโปรเตสแตนท์ ต้องมีการปรับตัว เรียนรู้ภาษา ศาสนา และวัฒนธรรมประเพณีของท้องถิ่นเพื่อให้บทบาทในการขัดเกลาทางสังคมของนักเผยแผ่สามารถดำเนินการอย่างเกิดผล นอกจากบทบาทในการขัดเกลาทางสังคมแล้ว นักเผยแผ่ยังได้ส่งเสริมสนับสนุนพันธกิจเสริมสร้างคริสตจักรและชุมชน ให้มีความเข้มแข็งสนับสนุนศึกษาพระคัมภีร์ที่แปลเป็นภาษาถิ่น บทบาทในการส่งเสริมพันธกิจด้านต่างๆ ทั้ง 6 พันธกิจของสภาคริสตจักรในประเทศไทย นักเผยแผ่ต้องมีการฝึกอบรม จัดสัมมนาร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์เพื่อช่วยกันในการแก้ปัญหาและพัฒนารูปแบบการเผยแผ่ศาสนาโดยมีแผนแม่บทในการเผยแผ่ศาสนาทั้งที่เป็นภาษาอังกฤษอันเป็นต้นฉบับ และภาษาถิ่นที่ประชาชนในท้องถิ่นใช้อยู่ เป็นคู่มือเพื่อให้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน