สภาพและปัญหาการดำเนินงานเพื่อป้องกันยาเสพติด : กรณีศึกษาโรงเรียนทวีธาภิเศก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษา สภาพและปัญหาการดำเนินงาน เพื่อป้องกันยาเสพติด : กรณีศึกษาโรงเรียนทวีธาภิเศก โดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสภาพการดำเนินงานเพื่อป้องกันยาเสพติดในโรงเรียนทวีธาภิเศกและเพื่อศึกษาปัญหาการดำเนินงานเพื่อป้องกันยาเสพติดในโรงเรียนทวีธาภิเศก ประชากรที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ผู้บริหาร อาจารย์ นักเรียน และผู้ปกครองนักเรียนในโรงเรียนทวีธาภิเศก สังกัดกรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ ปีการศึกษา 2545 โดยมีผู้บริหารจำนวน 5 คน อาจารย์จำนวน 154 คน นักเรียนจำนวน 3,160 คน และผู้ปกครองนักเรียนจำนวน 3,160 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามและวิเคราะห์ข้อมูลด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์โปรแกรมสำเร็จรูป โดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1.โรงเรียนได้ดำเนินงานตามแผนป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด ระยะที่ 8 พ.ศ.2540-2544 ของกระทรวงศึกษาธิการอยู่ในระดับปานกลางทุกด้าน ได้แก่ ด้านการให้การศึกษาและเผยแพร่ความรู้ โรงเรียนได้มีการจัดทำข้อมูล-ข่าวสาร เกี่ยวกับอันตรายของยาเสพติด รวมทั้งการป้องกันให้นักเรียนได้รับทราบเป็นระยะ และโรงเรียนมีการบริการแนะนำแก่นักเรียนในการป้องกันยาเสพติด ครู-อาจารย์ ในโรงเรียนเป็นแบบอย่างที่ดีไม่มีการเสพยาเสพติด และโรงเรียนจัดสภาพแวดล้อมและบรรยากาศในโรงเรียนให้มีความร่มรื่นสวยงามสะอาด ปราศจากสิ่งรบกวน ปลอดภัย โดยประกาศเป็นเขตปลอดยาเสพติดในโรงเรียน ด้านพัฒนาการบริหารและการจัดการ โรงเรียนได้มุ่งกระจายอำนาจในการบริหารงานของกลุ่มสาระการเรียนรู้ต่างๆ ด้านการพัฒนาบุคลากร โรงเรียนได้ทำการส่งเสริมและพัฒนาบุคลากรในโรงเรียนให้มีความรู้ความสามารถ ในการวางแผนและกำหนดแนวทางดำเนินงาน จัดการศึกษาและฝึกอบรม เพื่อให้ความรู้แก่นักเรียน สร้างความตระหนักในปัญหายาเสพติด ด้านการรณรงค์ป้องกันยาเสพติด โรงเรียนมุ่งเน้นการรณรงค์ และย้ำเตือนให้นักเรียนตระหนักในผลร้ายของการใช้ยาเสพติด โดยจัดให้นักเรียนมีส่วนร่วมในการรณรงค์ การเผยแพร่ข่าวสารความรู้เกี่ยวกับพิษภัยของยาเสพติดและปัญหาที่เกิดจากยาเสพติดไปสู่เพื่อน ด้านบริการติดตามและประเมินผลการดำเนินการ โรงเรียนมุ่งแสวงหาแนวทางในการศึกษาพัฒนางานด้านการป้องกัน และแก้ไขปัญหาด้านพฤติกรรมของนักเรียน การป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดอย่างเป็นระบบ 2.ปัญหาเกี่ยวกับความร่วมมือและสนับสนุนจากบุคลากรในโรงเรียน พบว่า ครูมีชั่วโมงสอนมากไม่มีเวลาช่วยเหลือกิจกรรมการป้องกันยาเสพติด นักเรียน ไม่มีเวลาเข้าร่วมกิจกรรมรณรงค์เกี่ยวกับอันตรายของยาเสพติด รวมทั้งนักเรียนไม่ให้ความสนใจในการป้องกันยาเสพติด และนักเรียนไม่มีความรู้ความเข้าใจในการป้องกันยาเสพติด ผู้ปกครองปกป้องนักเรียนในปกครองของตนเองมากเกินไป ขาดการประสานงานระหว่างโรงเรียนกับผู้ปกครองและชุมชนผู้ปกครองและชุมชนไม่ให้ความร่วมมือกับโรงเรียนในการป้องกันยาเสพติด ห้องกิจกรรม มีไม่เพียงพอ บุคลากรในโรงเรียนไม่ให้ความร่วมมือและไม่เห็นความสำคัญของการจัดกิจกรรมและโรงเรียนจัดกิจกรรมให้นักเรียนไม่ต่อเนื่อง เช่น กิจกรรมทางศาสนา