ประสิทธิผลการทำงานของอาสาสมัครหน่วยกู้ภัยมูลนิธิป่อเต็กตึ๊งหลังจากได้รับการอบรมหลักสูตรการเสริมสร้างทักษะเบื้องต้นการปฐมพยาบาล ณ จุดเกิดเหตุก่อนถึงโรงพยาบาล

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับประสิทธิผลการทำงาน ได้แก่ ความสามารถในการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานและการปฐมพยาบาลเบื้องต้นของอาสาสมัครหน่วยกู้ภัยมูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง เพื่อเปรียบเทียบประะสิทธิผลการทำงานของอาสาสมัครหน่วยกู้ภัยมูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง จำแนกตาม เพศ อายุ ระดับการศึกษา ประสบการณ์ในการทำงานและจิตสาธารณะ ตัวแปรประกอบด้วยตัวแปรอิสระ คือ ลักษณะทางชีวสังคมของประชากร ได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา ประสบการณ์ในการทำงาน และตัวแปรทางจิตวิทยาสังคม ได้แก่ จิตสาธารณะ ตัวแปรตาม คือ ประสิทธิผลในการทำงาน ได้แก่ การช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานและการปฐมพยาบาลเบื้องต้น เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรในการวิจัยครั้งนี้ คือ อาสาสมัครหน่วยกู้ภัยมูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง ที่ผ่านการอบรมหลักสูตรการเสริมสร้างทักษะเบื้องต้นการปฐมพยาบาล ณ จุดเกิดเหตุ ก่อนถึงโรงพยาบาล ตามบัญชีรายชื่อใบสมัครอาสาสมัครมูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง พ.ศ.2548 จำนวน 590 คน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยจำนวน 234 คน โดยการเปิดตารางสำเร็จรูปของ เครจซี่และมอร์แกน และใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบสมมติฐาน ใช้ค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว กรณีพบความแตกต่างทำการทดสอบความตกต่างเป็นรายคู่ โดยใช้วิธี เชฟเฟ่ และใช้การวิเคราะห์เนื้อหาสำหรับคำถามปลายเปิด ผลการวิจัยพบว่าระดับประสิทธิผลการทำงานของกลุ่มตัวอย่างในภาพรวม อยู่ในระดับมากเมื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลการทำงาน พบว่า เพศแตกต่างกันมีประสิทธิผลการทำงานไม่แตกต่งกัน ส่วนอายุ ระดับการศึกษา ประสบการณ์ในการทำงานและจิตสาธารณะที่แตกต่างกันมีประสิทธิผลการทำงานแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05