พระมหาบารมี : พระแสงขรรค์ชัยศรีแห่งการผ่าทางตันการเมืองไทย

Abstract

งานศึกษาเรื่อง “พระมหาบารมี : พระแสงขรรค์ชัยศรีแห่งการผ่าทางตันการเมืองไทย” มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึงการปรับตัวอย่าง รวดเร็วในมิติวัฒนธรรมการทำงานของศาลที่เปลี่ยนจากวัฒนธรรมการทำงานเชิงรับเป็นเชิงรุกในทันทีทันใดในการเข้าแก้ไขปัญหาสำคัญ ยิ่งทางการเมือง ซึ่งไม่ได้รับแรงกดดันมาจากสภาพแวดล้อมภายนอกองค์การที่เข้ามากระทบโดยตรง แต่กลับมาจากปัจจัยผลักดันที่มี ลักษณะพิเศษที่ฝังตัวอยู่ภายในโครงสร้างศาลซึ่งเป็นปัจจัยเชิงวัฒนธรรมที่มีลักษณะไม่เป็นทางการแต่มีอำนาจสูงสุดในโครงสร้างองค์การ อันหมายถึงองค์พระมหากษัตริย์ผู้เปี่ยมด้วยพระบารมีซึ่งดำรงสถานะเป็นผู้มีอำนาจจริง (Ruling Elite) อยู่เหนือองค์การศาล หากพิจารณาสถานภาพขององค์พระมหากษัตริย์ในองค์การศาลอย่างผิวเผินอาจดูเสมือนเป็นปัจจัยสภาพแวดล้อมภายนอกองค์การศาล แต่ในความเป็นจริงแล้วกลับกลายเป็นปัจจัยเชิงวัฒนธรรมภายในองค์การที่ไม่ปรากฏตำแหน่งแห่งที่ชัดเจนในโครงสร้างอำนาจบังคับ บัญชาอย่างเป็นทางการดังเช่นประธานศาลฎีกา แต่ปรากฏว่าองค์พระมหากษัตริย์ในฐานะตัวแสดงทางวัฒนธรรมอันทรงพลัง (Powerful cultural agent) ถือเป็นปัจจัยที่สำคัญสูงสุดต่อการปรับเปลี่ยนวัฒนธรรมเชิงพฤติกรรมในการทำงานของศาลอย่างทันทีทันใดจน ทำให้ศาลต้องเข้ามาแก้ไขปัญหายากยิ่งทางการเมือง ซึ่งถือได้ว่าเป็นประเด็นที่น่าสนใจยิ่งในเชิงทฤษฎีองค์การในมิติของการศึกษาวัฒนธรรมองค์การ