การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามทฤษฎีวัจนปฏิบัติศาสตร์เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการอ่านตีความของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์ความต้องการจำเป็นในการพัฒนารูปแบบการเรียนการสอน 2) ออกแบบและพัฒนารูปแบบการเรียนการสอน 3) ทดลองใช้รูปแบบการเรียนการสอน และ 4)ประเมินประสิทธิภาพรูปแบบการเรียนการสอน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ จำนวน 30 คน ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชา THAI 3206 การอ่านตีความ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบวัดความสามารถในการอ่านตีความ แผนการจัดการเรียนรู้ และแบบสอบถามความคิดเห็น วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย (x) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และการทดสอบค่าที(t-test) ผลการวิจัยพบว่า 1) การอ่านตีความมีประโยชน์ต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน ดังนั้นจึงควรฝึกให้นักศึกษามีความสามารถในการอ่านตีความ 2) รูปแบบการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นมี 2 ระยะ คือระยะที่ 1 การวางแผนและการเตรียมการเรียนรู้ของนักศึกษา ระยะที่ 2 ขั้นการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนในชั้นเรียน ประกอบด้วย 3 ขั้นตอนหลัก ขั้นตอนที่ 1 ขั้นก่อนอ่าน ได้แก่ ขั้นเรียนรู้ลักษณะบทอ่านขั้นให้เครื่องมือผ่านการสาธิต ขั้นตอนที่ 2 ขั้นระหว่างอ่าน ได้แก่ ขั้นอ่านพินิจด้วยตนเอง ขั้นครื้นเครงแลกความเห็น ขั้นใช้ให้เป็นลองฝึกหัด และขั้นตอนที่ 3 ขั้นหลังอ่าน ได้แก่ ขั้นปฏิบัติซ้ำเพื่อประเมิน 3) เมื่อทดลองใช้รูปแบบการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นแล้วปรากฏว่านักศึกษามีคะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน4) รูปแบบการเรียนการสอนส่งผลให้นักศึกษามีคะแนนความสามารถในการอ่านตีความหลังเรียน( x= 21.70, S.D. = 4.19) สูงกว่าก่อนเรียน (x = 19.68, S.D. = 3.90) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 5) นักศึกษามีความคิดเห็นเกี่ยวกับรูปแบบการเรียนการสอนอยู่ในระดับมาก