รูปแบบการสอนการรู้สารสนเทศของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการรู้สารสนเทศของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทย และเพื่อศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการรู้สารสนเทศของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทย ประชากรที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักศึกษาระดับปริญญาตรี ระดับชั้นปีที่ 1-5 ประจำปีการศึกษา 2555 จากมหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทย จากนั้นใช้วิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน(Multi-Stage Random Sampling) ได้กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี จำนวน 398 คน จากมหาวิทยาลัยราชภัฏจำนวน 8 แห่ง ผู้วิจัยได้นำแบบสอบถามที่ผ่านการทดสอบความเชื่อถือ (Reliability) ได้ค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาคคือ 0.846 ไปเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยตนเอง ระหว่างวันที่ 20 สิงหาคม 2555 ถึงวันที่ 30 กันยายน 2555 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบ และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทย ส่วนใหญ่มีการรู้สารสนเทศโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และการรู้สารสนเทศของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทย ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ 17 ตัวชี้วัด รวมทั้งพบว่าปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการรู้สารสนเทศของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทยโดยภาพรวม ได้แก่ คณะประสบการณ์การเรียนการใช้ห้องสมุด ประสบการณ์การค้นสารสนเทศ และวัตถุประสงค์การค้น และพบว่ารูปแบบการสอนการรู้สารสนเทศของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏในประเทศไทย เรียกว่า "TAEPE Model" ประกอบด้วย 1) การกำหนดภาระงานและแหล่งสารสนเทศ (Task Definition and Identify Potential Sources) 2) การเข้าถึงสารสนเทศ (Accessing) 3) การประเมินและสังเคราะห์สารสนเทศ (Evaluation and Synthesis) 4) การนำเสนอสารสนเทศ (Presentation) หมายถึง การนำสารสนเทศใหม่ไปสื่อสารกับผู้อื่นได้อย่างเหมาะสม และจัดทำเป็นรูปแบบใหม่เพื่อเผยแพร่ และ5) จริยธรรมในการใช้สารสนเทศ (Ethically and Legally to Use)