การปฏิบัตตนเพื่อเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของนักศึกษานอกระบบโรงเรียน ในจังหวัดสมุทรปราการ

Abstract

การวิจัยเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)ศึกษาการปฏิบัติตนเพื่อเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของนักศึกษานอกระบบโรงเรียนในจังหวัดสมุทรปรากร 2)เปรียบเทียบการปฏิบัติตนเพื่อเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของนักศึกษานอกระบบโรงเรียนในจังหวัดสมุทรปราการ ตามตัวแปรปัจจัยส่วนบุคคล และ 3)ศึกษาความคิดเห็นเพิ่มเติมและข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการปฏิบัติตนเพื่อเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของนักศึกษานอกระบบโรงเรียน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษานอกระบบโรงเรียนในจังหวัดสมุทรปราการ จำนวนทั้งสิ้น 400 คน ผู้วิจัยเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามที่มค่าความเชื่อมั่นแบบสัมประสิทธิ์แอลฟ่า เท่ากับ .85 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าที และค่าเอฟ ผลการวิจัย พบว่า 1)นักศึกษานอกระบบโรงเรียนในจังหวัดสมุทรปราการ มีการปฏิบัติตนเพื่อเสริมสร้างคุณภาพชีวิต โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน ก็พบว่า นักศึกษานอกระบบโรงเรียนในจังหวัดสมุทรปราการ มีการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก 5 ด้าน และอยู่ในระดับปานกลาง 3 ด้าน โดยด้านที่นักศึกษามีการปฏิบัติตนเป็นค่าเฉลี่ยสูงสุดซึ่งอยู่ในระดับมาก ได้แก่ ด้านจิตใจและอารมณ์ รองลงไป ได้แก่ ด้านการศึกษาเรียนรู้ ด้านสังคม ด้านสุขภาพอนามัย และด้านสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยการปฏิบัติตนในระดับปานกลาง ได้แก่ ด้านเศรษฐกิจ ด้านที่อยู่อาศัย ด้านสติปัญญาหรือความคิด ซึ่งเป็นด้านที่มีค่าเฉลี่ยการปฏิบัติตนต่ำที่สุด 2)ผลการเปรียบเทียบการปฏิบัติตนเพื่อเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของนักศึกษานอกระบบโรงเรียน ตามตัวแปรปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า นักศึกษาที่มีเพศ อายุ ระดับชั้นที่ศึกษา สถานภาพสมรส รายได้ และภูมิลำเนาเดิมต่างกัน โดยภาพรวม มีการปฏิบัติตนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3)นักศึกษานอกระบบโรงเรียนในจังหวัดสมุทรปราการ มีข้อเสนอแนะเพื่อเสริมสร้างคุณภาพชีวิตในด้านสุขภาพอนามัยเป็นความถี่สูงสุด โดยเฉพาะเรื่องการตรวจสุขภาพ (49 ราย) รองลงมา ได้แก่ ด้านการศึกษาเรียนรู้ ซึ่งเสนอให้มีการจัดการเผลแพร่ข้อมูลข่าวสารที่เป็นประโยชน์โดยใช้เทคโนโลยีให้ทันต่อเหตุการณ์ (38 ราย) และด้านสังคม ซึ่งเสนอให้มีการปรับปรุงการให้บริการของบุคลากรครูเกี่ยวกับการให้คำปรึกษา (37 ราย)