การดำเนินธุรกิจของผู้ประกอบการ SMEs ภาคอุตสาหกรรม ในจังหวัดสมุทรสาคร

Abstract

การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ1) ศึกษาการดา เนินธุรกิจของผู้ประกอบการ SMEs ภาคอุตสาหกรรม ในจังหวัดสมุทรสาคร 2) เปรียบเทียบการดาเนินธุรกิจ SMEs ภาคอุตสาหกรรม ของผู้ประกอบการ จำแนก ตามลักษณะประชากรศาสตร์ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ประกอบการภาคอุตสาหกรรมในจังหวัดสมุทรสาคร จานวน 354 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ได้ค่าความเชื่อมั่น 0.9741 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบความแตกต่างของหาค่าเฉลี่ยโดยใช้ค่าที และการวิเคราะห์ ความแปรปรวน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ประกอบการมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการการดาเนินธุรกิจ SMEs ค่าเฉลี่ย ความคิดเห็นอยู่ในระดับน้อย ด้านการตลาด พบว่า ขาดกลวิธีการเปิดตลาดใหม่ ความต้องการของตลาด ไม่แน่นอน และกา ลังซื้อของผู้บริโภคลดลง ด้านการจัดการ ขาดความรู้ในการนา ระบบสารสนเทศมาใช้ใน การบริหารองค์กร และขาดเครื่องมือ/อุปกรณ์ที่ทันสมัย ด้านการเงิน ไม่สามารถเรียกเก็บเงินจากลูกหนี้ได้ สถาบันการเงิน/ธนาคารไม่ปล่อยสินเชื่อ และอัตราดอกเบี้ยเงินกู้สูง ด้านเทคโนโลยีการผลิต ขาดความรู้ความเข้าใจ ด้านเทคนิคการผลิต/การบริการ คุณภาพการผลิต/การบริการไม่ได้มาตรฐาน และต้นทุนการขนส่งสูง ด้าน การส่งเสริมจากหน่วยงานภาครัฐ ขาดการพิจารณาเรื่องระบบภาษี เช่น การลดขั้นตอนและวิธีการขอคืนภาษี เป็นต้น 2) ผลการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของคะแนนการดาเนินธุรกิจ SMEs จำแนกตาม เพศ อายุ รูปแบบกิจการ อายุของกิจการ จำนวนพนักงานทั้งหมด และจำนวนเงินลงทุน พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ ระดับ 0.05 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านการตลาด และด้านการเงิน พนักงานที่มีเพศต่างกัน มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ด้านเทคโนโลยีและการผลิต และด้านการส่งเสริม จากหน่วยงานภาครัฐ พบว่า พนักงานที่มีจานวนเงินลงทุนต่างกัน มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.01 และด้านการจัดการ พบว่า พนักงานที่มีระดับการศึกษาต่างกัน มีความคิดเห็นแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01