องค์ประกอบการดำเนินธุรกิจร้านขายยาที่ยั่งยืนในทัศนะของผู้ประกอบการ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบการดำเนินธุรกิจร้านขายยาที่ยั่งยืนในทัศนะของผู้ประกอบการ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ 2) เปรียบเทียบองค์ประกอบการดำเนินธุรกิจร้านขายยาที่ยั่งยืนในทัศนะของผู้ประกอบการ จำแนกตามข้อมูลส่วนบุคคล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ ได้แก่ ผู้ประกอบธุรกิจร้านขายยา อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 92 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบความแตกต่างการหาค่าเฉลี่ยโดยใช้ค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว และการเปรียบเทียบพหุคูณรายคู่ โดยวิธี แอลเอสดี ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ประกอบธุรกิจร้านขายยามีความคิดเห็นต่อองค์ประกอบการดำเนินธุรกิจร้านขายยาที่ยั่งยืน ในภาพรวมคะแนนเฉลี่ย ความคิดเห็น อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นองค์ประกอบรายด้านพบว่าผู้ประกอบธุรกิจร้านขายยา มีความคิดเห็นโดยรวมแต่ละองค์ประกอบ อยู่ในระดับมาก เรียงลำดับจากคะแนนเฉลี่ยมากที่สุด คือ ด้านการบริหารบุคคล ผู้ประกอบการให้ความคิดเห็นว่าต้องมีเภสัชรกรอยู่ประจำตลอดเวลาเปิดและปิดทำการ เพื่อให้คำปรึกษา และบุคลากรมีบุคลิกภาพน่าเชื่อถือ ด้านสถานที่ ร้านต้องสะอาดจัดยาเป็นหมวดหมู่ สะดวกต่อการเลือกซื้อ ด้านเงินทุนหมุนเวียน มีเงินทุนหมุนเวียนและแหล่งเงินทุนรวมถึงการบริหารจัดการด้านเงินทุน 2) ผลการเปรียบเทียบองค์ประกอบการดำเนินธุรกิจร้านขายยาที่ยั่งยืน ในทัศนะของผู้ประกอบการ จำแนกตามข้อมูลส่วนบุคคล พบว่า ผู้ประกอบการที่มีระดับการศึกษา เพศ และประสบการณ์ทำธุรกิจ ต่างกัน มีความคิดเห็นต่อองค์ประกอบการดำเนินธุรกิจร้านขายยาที่ยั่งยืน ในภาพรวม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ตามลำดับ เมื่อพิจารณาเป็นรายองค์ประกอบ พบว่า ผู้ประกอบการที่มีอายุระดับการศึกษา ประสบการณ์ทำธุรกิจ และประเภทร้านขายยา ต่างกัน มีความคิดเห็นโดยรวม ต่อองค์ประกอบด้านสินค้าและบริการ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผู้ประกอบการที่มีประสบการณ์ทำธุรกิจต่างกัน มีความคิดเห็นโดยรวมด้านราคา แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผู้ประกอบการที่มีเพศและระดับการศึกษาต่างกัน มีความคิดเห็นโดยรวม ด้านสถานที่ ด้านการตลาด และด้านเงินทุนหมุนเวียน ต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และผู้ประกอบการที่มีเพศ และระดับการศึกษาต่างกัน มีความคิดเห็นโดยรวม ด้านการบริหารบุคคล แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05