สภาพองค์การแห่งการเรียนรู้ : กรณีศึกษาโรงเรียนชูธรรมานุสรณ์ เขตบางซื่อ กรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบสภาพองค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนชูธรรมานุสรณ์ เขตบางซื่อ กรุงเทพมหานคร ตามความคิดเห็นของบุคลากรภายในและบุคลากรภายนอกของโรงเรียนชูธรรมานุสรณ์ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยเป็นบุคลากรภายใน ได้แก่ ผู้บริหาร และบุคลากรครู จำนวน 23 คน และกลุ่มตัวอย่างที่เป็นบุคลากรภายนอก ซึ่งได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบเจาะจง ได้แก่ ผู้ปกครอง จำนวน 49 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าที ผลการศึกษาพบว่า บุคลากรภายในและภายนอกโรงเรียนชูธรรมานุสรณ์ มีความคิดเห็นต่อระดับการปฏิบัติเกี่ยวกับองค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนชูธรรมานุสรณ์ ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อจัดเรียงลำดับตามค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อยปรากฏ ดังนี้ การเพิ่มอำนาจแก่บุคคล พลวัตแห่งการเรียนรู้ การปรับเปลี่ยนองค์การ การจัดการความรู้ และการประยุกต์ใช้เทคโนโลยี ผลการวิเคราะห์เปรียบเทียบระดับการปฏิบัติเกี่ยวกับองค์การแหล่งการเรียนรู้ ตามความคิดเห็นของบุคลากรภายในและภายนอกโรงเรียนชูธรรมานุสรณ์ เขตบางซื่อ กรุงเทพมหานคร ปรากฏว่า บุคคลภายในและภายนอกมีความคิดเห็นต่อการปฏิบัติเกี่ยวกับองค์การแห่งการเรียนรู้ โดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 เมื่อพิจารณาเป็นรายองค์ประกอบพบว่า องค์ประกอบ พลวัตแห่งการเรียนรู้ การจัดการความรู้ และการประยุกต์ใช้เทคโนโลยี มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 และมี 2 องค์ประกอบ การปรับเปลี่ยนองค์การ และการเพิ่มอำนาจแก่บุคคล มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน