ความมั่นคงในชีวิตของพนักงานโรงแรมระดับปฏิบัติการ

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ความมั่นคงในชีวิตในปัจจุบันและการคาดหมายเกี่ยวกับ ความมั่นคงในชีวิตหลังเกษียณของพนักงานโรงแรมระดับปฏิบัติการแห่งหนึ่ง การศึกษานี้ใช้ทั้งวิธีวิจัยเชิงปริมาณและคุณภาพ วิธีเชิงปริมาณได้ใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบง่าย จำนวน 55 คน (คิดเป็นร้อยละ 25 ของพนักงานโรงแรมระดับปฏิบัติการทั้งหมด 220 คน) และเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม ในส่วนวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการเลือกตัวอย่างแบบเจาะจง เฉพาะพนักงานโรงแรมระดับปฏิบัติการที่ผ่านงานมาแล้วไม่ต่ำกว่า 20 ปี จำนวน 10 คน โดยใช้วิธีการสนทนากลุ่มเกี่ยวกับประเด็นสภาพแวดล้อมภายนอกและปัจจัยภายในบริษัทที่มีผลต่อความมั่นคงในชีวิตของพนักงาน ทั้งนี้ประกอบกับการตรวจสอบรายละเอียดเพิ่มเติมจากเอกสาร สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลใช้แนวคิด“ความรู้สึกมั่นคงในชีวิต” ผลการวิจัยพบว่า จากค่าคะแนน 10 ระดับ จาก 1 ถึง 10 โดยระบุเกณฑ์คะแนนจากระดับ 1-6 อยู่ในช่วงรู้สึกมั่นคงในชีวิตน้อย และระดับคะแนนจาก 7-10 อยู่ในช่วงรู้สึกมั่นคงในชีวิตมากนั้น พนักงานโรงแรมระดับปฏิบัติการรับรู้ความมั่นคงในชีวิตในปัจจุบันในระดับค่อนไปทางมาก ผลคะแนนเฉลี่ย 6.41 และพนักงานโรงแรมระดับปฏิบัติการคาดหมายเกี่ยวกับความมั่นคงในชีวิตหลังเกษียณ ในระดับมาก ผลคะแนนเฉลี่ย 7.83 การที่ผลคะแนนเฉลี่ยความคาดหมายเกี่ยวกับความมั่นคงในชีวิตหลังเกษียณสูงกว่าผลคะแนนเฉลี่ยการรับรู้ความมั่นคงในชีวิตในปัจจุบัน เป็นเพราะพนักงานโรงแรมระดับปฏิบัติการเห็นว่า เมื่อเกษียณจะสามารถหมดภาระหนี้สิน และมีเงินเก็บออมเพียงพอ การที่พนักงานโรงแรมระดับปฏิบัติการซึ่งมีรายได้ (เงินเดือนและส่วนที่ได้จากค่าบริการ) นับตั้งแต่แรกเข้าจนถึงเกษียณไม่แตกต่างกันนัก เฉลี่ยระหว่าง 20,000-23,000 บาทต่อเดือน (ณ ค่าเงินปัจจุบัน) มีความคาดหมายเกี่ยวกับความมั่นคงในชีวิตหลังเกษียณผลคะแนนเฉลี่ยในระดับมาก เป็นเพราะการคิดเปรียบเทียบสถานะตนกับพนักงานระดับปฏิบัติการในกิจการอื่นซึ่งได้รับรายได้และสวัสดิการน้อยกว่างานโรงแรม สำหรับประเด็นสภาพแวดล้อมภายนอกบริษัทนอกเหนือจากการแข่งขันระหว่างผู้ประกอบการโรงแรมแล้ว สภาพแวดล้อมที่เป็นปัจจัยที่ไม่สามารถควบคุมได้ซึ่งมีผลต่อความมั่นคงในชีวิตของพนักงาน จากการสนทนากลุ่ม พบว่า ในรอบ 20 ปีที่ผ่านมา (พ.ศ. 2540-2560) มีเหตุการณ์สำคัญที่มีผลต่อความมั่นคงในชีวิตของพนักงาน 6 เหตุการณ์ (เฉลี่ย 3.3 ปีมีเหตุการณ์สำคัญ 1 ครั้ง) ได้แก่ วิกฤตฟองสบู่ พ.ศ. 2540 วิกฤตโรคซาร์ส พ.ศ. 2546 วิกฤตสินเชื่อซับไพร์ม พ.ศ. 2550-2551 วิกฤตทางการเมืองการชุมนุมของคนเสื้อแดง พ.ศ. 2553 วิกฤตมหาอุทกภัย พ.ศ.2555 วิกฤตทางการเมืองการ “ปิดกรุงเทพฯ” ของกลุ่มคณะกรรมการประชาชนเพื่อการเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์อันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข (กปปส.) พ.ศ. 2557 สำหรับปัจจัยภายในบริษัทที่กระทบต่อความมั่นคงในชีวิตของพนักงาน ที่สำคัญคือการพัฒนาประสิทธิภาพด้วยการลดต้นทุนด้วยการลดจำนวน พนักงานลง