ปัญหาการนำตัวชี้วัดมาใช้ในการประเมินผลการปฏิบัติราชการสำนักงานเขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัญหาการนำตัวชี้วัดมาใช้ในการประเมินผลการปฏิบัติราชการสำนักงานเขตกรุงเทพมหานคร และ 2) เสนอแนวทางแก้ไขปัญหาดังกล่าว วิธีการศึกษาเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการเลือกตัวอย่างแบบเจาะจงจากข้าราชการในสำนักงานเขตแห่งหนึ่ง จำนวน 12 คนวิธีการเก็บข้อมูลใช้ การสัมภาษณ์ การวิเคราะห์ข้อมูลนำประเด็นที่ได้มาจำแนกออกเป็นประเด็นตามวัตถุประสงค์ ตรวจสอบความถูกต้องโดยการพิจารณา ตีความ อธิบาย และสังเคราะห์ นำมาเรียบเรียง นำเสนอผลการวิจัยโดยใช้วิธีการพรรณาวิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า 1) ในการนำตัวชี้วัดมาใช้ในการประเมินผลการปฏิบัติราชการสำนักงานเขตกรุงเทพมหานครซึ่งมีอยู่ทั้งสิ้น 9 ตัวชี้วัด โดยจำแนกอยู่ใน 4 มิติ ได้แก่ มิติที่ 1 ด้านประสิทธิผลตามพันธกิจ มิติที่ 2 ด้านประสิทธิภาพของการปฏิบัติราชการ มิติที่ 3 ด้านคุณภาพการปฏิบัติราชการ และมิติที่ 4 ด้านการพัฒนาองค์การ นั้น ปัญหาสำคัญคือตัวชี้วัดขาดความตรง (validity) ซึ่งเกิดจากสาเหตุที่สำคัญ 2 ประการคือ ประการแรก จากการที่การกำหนดตัวชี้วัดและเป้าแบบมาตรฐานเดียวกันกับทุกสำนักงานเขต โดยไม่ได้คำนึงถึงความแตกต่าง ของบริบทแต่ละเขต (ปัญหาปรากฏอย่างมากในตัวชี้วัดของมิติที่ 1-3) และประการที่สอง จากการที่ตัวชี้วัดยังไม่สามารถวัดได้อย่างเป็นภววิสัยโดยเฉพาะกรณีเกี่ยวกับการพัฒนาจริยธรรม (ในมิติที่ 4) และ2) แนวทางแก้ไข ปัญหา ได้แก่ ประการแรก ให้สำนักงานเขตแต่ละแห่งสามารถมีส่วนร่วมกับกรุงเทพมหานครในการกำหนดตัวชี้วัดและเป้า ประการที่สอง ให้ความสำคัญกับการทำตัวชี้วัดด้านการพัฒนาจริยธรรมพร้อมกับให้ความสำคัญกับหลักความสามารถในการถูกตรวจสอบได้